Νησιά
Κύθνος
Η Kύθvoς ή Θερμιά, βρίσκεται ανάμεσα στη Τζιά και τη Σέριφο, απέχει από τον Πειραιά 52 ναυτικά μίλια, μια απόσταση που τα κανονικά πλοία την διασχίζουν σε 3 ώρες και από το λιμάνι του Λαυρίου μόνο 2 ώρες. Έχει έκταση 99τετρ. χιλιόμετρα και 1.500 περίπου μόνιμους κατοίκους. Πιθανόν να πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της Κύθνο, αν και η ιστορική του ύπαρξη είναι πολύ αμφίβολη.
Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά και τα ανθρωπολογικά ευρήματα κατοικήθηκε ήδη από την 8η χιλιετία π.χ. Πρόσφατες παλαιοντολογικές ανακαλύψεις στη θέση Μαρουλάς, κοντά στα σημερινά Λουτρά, βρήκαν ίχνη από τέσσερις τάφους της Μεσολιθικής Περιόδου, στοιχείο που αποδεικνύει ότι εδώ υπήρξε η αρχαιότερη ίσως εγκατάσταση ανθρώπων στις Κυκλάδες.
Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν πιθανότατα Ελληνοπελασγοί και στα Mηδιακά χρόνια ήταν Δρύοπες. Αξιόλογα είναι τα κυκλώπεια τείχη και οι ναοί που άφησαν πίσω τους. Αργότερα ο Αριστοτέλης αναφέρεται στη Κυθνιακή Πολιτεία και την θεωρεί ιδανική.
Την ρωμαϊκή εποχή το νησί αποτέλεσε τμήμα της επαρχίας Αχαίας και στη συνέχεια οι Βυζαντινοί το περιέλαβαν στο "Θέμα του Αιγαίου". Το 1207 μ-χ. η φραγκοκρατία επιβάλλεται και εδώ από τον βενετό ευγενή Μάρκο Σανούδο. Το 1292μΧ, τα Θερμιά (όπως άρχισε το νησί να ονομάζεται στο μεσαίωνα λόγω των πηγών που αναβλύζουν "θερμά" ύδατα) λεηλατήθηκαν από το ναύαρχο της Αραγωνίας και το 1537 κατελήφθησαν από τους Ρώσους, ενώ το 1827 το νησί αποκτά πάλι την αρχαία του ονομασία - Κύθνος- και μετέχει στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων.
Το 1862, στον όρμο των Λουτρών συγκρούστηκαν οι επαναστάτες που ήλθαν από τη Σύρο με το πλοίο "Καρτερία" και οι στρατιωτικές δυνάμεις που είχαν παραμείνει πιστές στον Όθωνα και που είχαν φτάσει εδώ με το πλοίο "Αμαλία". κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων οι "βασιλικοί" επικράτησαν των αντιπάλων τους με αποτέλεσμα να θανατωθούν οι αγωνιστές Λεωτσάκος, Μωραϊτίνης και Σκαρβέλης. Τα γεγονότα αυτά πήραν τη θέση τους στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία και ονομάστηκαν "Κυθνιακά". Σήμερα, στον όρμο της Αγίας Ειρήνης, δίπλα στα Λουτρά, μία απέριτη μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματά τους θυμίζει τους πρώτους αυτούς αγωνιστές της δημοκρατίας στη χώρα μας.
Φωτογραφίες / Κύθνος
Ζάκυνθος
Η Ζάκυνθος είναι ένα από τα νησιά των Επτανήσων. Είναι το νοτιότερο και το τρίτο σε έκταση και πληθυσμό νησί των Ιονίων νήσων. Η έκτασή της είναι 406 τ. χλμ και ο πληθυσμός ανέρχεται στους 38.680 κατοίκους (απογραφή 2001).
Από την Πελοπόννησο απέχει 9,5 ναυτ. μίλια (από την Κυλλήνη του Νομού Ηλείας) και 8,5 ναυτ. μίλια από το πλησιέστερο σε αυτή νησί, την Κεφαλονιά.
Το σχήμα της Ζακύνθου είναι ακανόνιστο τριγωνικό με το μεν βορειότερο άκρο του νησιού να καταλήγει στο ακρωτήρι Σκινάρι, ενώ στο νοτιοανατολικό σχηματίζεται ο κόλπος του Λαγανά μεταξύ των δύο ακρωτηρίων, Μαραθία στη Δύση και Γέρακα το ανατολικό.
Μέσα στον κόλπο του Λαγανά υπάρχουν δύο νησιά, το Μαραθωνήσι και το Πελούζο,ενώ 37 ναυτικά μίλια νότια του Λαγανά βρίσκονται οι νήσοι Στροφάδες.
Ο κόλπος του Λαγανά είναι προστατευόμενος τόπος γέννησης αυγών και κατασκευής φωλιών της υπό εξαφάνιση χελώνας Καρέττα-Καρέττα. Οι δυτικές ακτές έχουν μήκος περίπου 34 χλμ ,είναι βραχώδεις και απότομες σχηματίζοντας πολλές σπηλιές και κολπίσκους.. Αντίθετα οι ανατολικές ακτές που κοιτάζουν προς την Πελλοπόννησο και έχουν μήκος 37 χλμ είναι αμμώδεις με όμορφες παραλίες.
Φωτογραφίες / Ζάκυνθος
Σκύρος
Η Σκύρος γεωγραφικά ανήκει στις Βόρειες Σποράδες και η γεωμορφία της είναι σχεδόν ίδια με της Εύβοιας. Σε 24 μίλια απόσταση από την Κύμη, γύρω στη μιάμιση ώρα με το πλοίο Αχιλλέας, της εταιρίας λαϊκής βάσης των κατοίκων του νησιού, βρίσκεται το γραφικό νησί της Σκύρου. Ένα νησί που οι άνθρωποι του σε πείσμα των καιρών κρατούν γερά τις παραδόσεις τους. Ο πληθυσμός του νησιού είναι 2600 κάτοικοι και ως επί το πλείστον ασχολούνται με την κτηνοτροφία, την αλιεία και τον τουρισμό.
Καταπράσινο το βόρειο μέρος της νήσου με ατέλειωτα δάση, ξερό και πετρώδες το νότιο τμήμα της νήσου ,Κυκλαδίτικο τοπίο. Η Χώρα της Σκύρου, το Χωριό για τους Σκυριανούς, είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στο βουνό του νησιού αόρατη από όλες της πλευρές της θάλασσας παλαιότερα, μιας και δημιουργήθηκε από ανάγκη για να προφυλαχτούν οι κάτοικοι από τον φόβο των επιδρομών ,ειδικά των πειρατών. Φύλακας προστάτης του νησιού ο Αϊ Γιώργης ο οποίος βρίσκεται πάνω από την χώρα σαν ‘φύλακας άγγελος’. Το μοναστήρι του Αι Γιώργη ήταν κάποτε ένα από τα μεγαλύτερα θρησκευτικά προσκυνήματα της Ελλάδας.
Λίγο πιο δίπλα το μεσαιωνικό κάστρο με το εντυπωσιακό λιοντάρι-δράκο στην είσοδο του. Δυστυχώς ο σεισμός είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τα δυο πολύ σημαντικά μνημεία και έτσι είναι κλειστά για τους επισκέπτες. Στη Βόρεια πλευρά του χωριού μπορείτε να επισκεφτείτε το Μουσείο Φαλτάιτς, το αρχαιολογικό μουσείο και να δείτε στην ομώνυμη πλατεία το άγαλμα της Αιώνιας Ποίησης προς τιμήν του Άγγλου ποιητή Μπρούκ.
Φωτογραφίες / Σκύρος
Σαντορίνη
Η Σαντορίνη ή Θήρα, είναι ένα ξεχωριστό νησί. Δημιούργημα του ηφαιστείου εντυπωσιάζει με την ιδιαίτερη ομορφιά του. Καθώς το πλοίο μπαίνει στο λιμάνι κι αντικρίζει κανείς αυτό το θαύμα της φύσης, τα συναισθήματα μπερδεύονται. Από τη μια η άγρια όψη των ηφαιστειακών πετρωμάτων και από την άλλη η κυκλαδίτικη γοητεία των οικισμών δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό που συναρπάζει κάθε επισκέπτη.
Το νησιώτικο σύμπλεγμα της Σαντορίνης αποτελείται από τη Θήρα, τη Θηρασιά, το Ασπρονήσι, τη Παλιά και τη Νέα Καμένη. Βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο των Κυκλάδων και σε απόσταση 63 ναυτικά μίλια βόρεια της Κρήτης.
Παρόλο που διατηρεί το παραδοσιακό χρώμα των Κυκλάδων, ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα νησιά λόγο της πολύπαθης ιστορίας της. Η Σαντορίνη καταστράφηκε και ξαναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της, γεγονός που στιγμάτισε το τόπο αλλά και τους κατοίκους της, οι οποίοι διαμόρφωσαν την ιδιαίτερη κουλτούρα τους.
Η Σαντορίνη έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη. Κάθε καλοκαίρι την επισκέπτονται χιλιάδες ταξιδιώτες από κάθε γωνιά της γης. Κι απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε ένα τόπο πραγματικά μοναδικό κι ανεπανάληπτο, που τους προσφέρει ότι ποθούν. Οδοιπορικά στο χθες και στο σήμερα του τόπου, στιγμές ξεγνοιασιάς στις κοσμικές ή ερημικές παραλίες, επιλογές για αθλητικές δραστηριότητες και φυσικά έντονη νυχτερινή ζωή.
Η Σαντορίνη διαθέτει αεροδρόμιο το οποίο εκτός από την Αθήνα συνδέετε με όλες τις μεγάλες πόλεις, ενώ στο λιμάνι της καθημερινά καταφτάνουν πλοία από το Πειραιά, τη Κρήτη και τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων.
Φωτογραφίες / Σαντορίνη
Ρόδος
Η Ρόδος, με έκταση 1400,68 km2, είναι το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων και το τέταρτο σε έκταση νησί της Ελλάδας, μετά την Κρήτη, την Εύβοια και τη Λέσβο. O πληθυσμός της ανέρχεται σε 115.290 κατοίκους, σύμφωνα με απογραφή που έγινε το 2011, και καθιστά τη Ρόδο το πολυπληθέστερο ελληνικό νησί -εκτός της Κρήτης και της Εύβοιας. Βρίσκεται περίπου 350 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αθήνας και 18 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τουρκίας.
Το νησί της Ρόδου βρίσκεται στο σταυροδρόμι δυο μεγάλων θαλάσσιων διαδρομών της Μεσογείου, ανάμεσα στο Αιγαίο πέλαγος και των ακτών της Μέσης Ανατολής όπως είναι η Κύπρος και η Αίγυπτος. Ως σημείο συνάντησης τριών πολιτισμών, η Ρόδος έχει γνωρίσει πολλούς πολιτισμούς.
Η Ρόδος αποτελεί έδρα της ομώνυμης Περιφερειακής Ενότητας, η οποία περιλαμβάνει επίσης και τα νησιά Χάλκη, Σύμη, Τήλος και Καστελλόριζο. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η πόλη της Ρόδου με πληθυσμό περίπου 55.000 κατοίκων. Στην πόλη της Ρόδου υπάρχει η Μεσαιωνική πόλη, η οποία έχει ενταχθεί από το 1988 στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Στο νησί λειτουργούν τμήματα του Πανεπιστήμιο Αιγαίου που απαρτίζεται από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού και το Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών. Οι σημαντικότερες θρησκευτικές γιορτές είναι το προσκύνημα στην Παναγιά της Κρεμαστής (πρώτο δεκαπενθήμερο Αυγούστου) με πλούσιες εκδηλώσεις πολιτισμού, της Παναγιάς Τσαμπίκας (8/9), του Αγίου Σουλά (τέλος Ιουλίου), της Παναγιάς Σκιαδενής στο χωριό Μεσαναγρός (Σάββατο του Λαζάρου - Κυριακή του Θωμά) με λιτανεία εικόνας που γίνεται με τελετουργικό τρόπο, της Παναγιάς Υψενής στη Λάρδο και της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου)στο χωριό Απόλλωνα.
Φωτογραφίες / Ρόδος
Άνδρος
Η Άνδρος είναι το βορειότερο νησί των Κυκλάδων και δεύτερο σε έκταση μετά τη Νάξο. Διοικητικά, αποτελεί επαρχία με τρείς δήμους: της Άνδρου του Κορθίου και της Υδρούσας.
Το όνομα του νησιού προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από το στρατηγό Άνδρο από την Κρήτη, μυθικό οικιστή της μινωικής περιόδου. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύουν την ύπαρξη ανεπτυγμένων οικισμών από τους μυκηναϊκούς χρόνους ή και παλαιότερα. Το νησί έρχεται στο προσκήνιο της ιστορίας κατά τη Γεωμετρική Περίοδο (9ος-7ος αιώνας π.Χ.), όπως μαρτυρούν ίχνη οικισμού που σώζονται στη Ζαγορά, στη ΝΔ ακτή του νησιού κοντά στο Ζαγανιάρι.
Πρωτεύουσα της Άνδρου κατά τη διάρκεια της κλασσικής εποχής ήταν η Παλαιόπολη. Η ευημερία της περιόδου αυτής φαίνεται από την πλούσια νομισματοκοπία. Σχετικά ευρήματα μαζί με τον Ερμή της Άνδρου φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο στη Χώρα.
Η Άνδρος, ακολουθώντας μαζί με τα άλλα νησιά του Αιγαίου τη μοίρα της ηπειρωτικής χώρας, βρέθηκε διαδοχικά υπό την κατοχή των Ρωμαίων, των Φράγκων και των Οθωμανών. Από τον 11ο αιώνα μ.Χ. χρονολογούνται οι βυζαντινού ρυθμού εκκλησίες, όπως ο Ταξιάρχης
στο Υψηλού, στη Μελίδα και στη Μεσσαριά και η Κοίμηση της Θεοτόκου στο Μεσαθούρι. Το 14ο αιώνα ιδρύθηκε το μοναστήρι της Αγίας (Ζωοδόχος Πηγή) κοντά στο Μπατσί, ενώ η μονή Αγίου Νικολάου θεμελιώθηκε το 1560 και ανακατασκευάστηκε το 18ο αιώνα.
Η μονή Παναχράντου ιδρύθηκε στα μέσα του l7ου αιώνα. Στην Αγία Τριάδα στο Κόρθι στεγαζόταν από το 1813 το πρώτο προεπαναστατικό σχολείο της Άνδρου, που ιδρύθηκε από το Σαμουήλ Πλασίμη, και το οποίο διαθέτει ανεξάρτητο κτίσμα το οποίο φιλοξενούσε τους δασκάλους καθώς και σημαντική βιβλιοθήκη.
Στις 10 Μαΐου 1821 ο Θεόφιλος Καϊρης ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης και έτσι σηματοδοτείται η νεότερη ιστορία του νησιού, κατά την οποία η Άνδρος βρέθηκε στον κολοφώνα της οικονομικής της ευημερίας, χάρη στην ισχυρή ναυτιλία της. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο Ανδριώτης Δημήτρης Μωραϊτης εγκαινίασε τη γραμμή Ελλάδας - Βορείου Αμερικής στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ το 1939 η Άνδρος ήταν δεύτερη, μετά τον Πειραιά, σε αριθμό νηολόγησης πλοίων.
Φωτογραφίες / Άνδρος
Ιθάκη
Η Ιθάκη είναι το μικρότερο μετά τους Παξούς νησί των Επτανήσων και βρίσκεται στα νότια της Λευκάδας και στα βορειοανατολικά της Κεφαλονιάς, από την οποία χωρίζεται με τον ομώνυμο πορθμό. Πρόκειται για επίμηκες νησί με έκταση 96 τ.χλμ και πληθυσμό 3.084 κατοίκους.
Μαζί με άλλα μικρότερα νησιά αποτελεί την επαρχία Ιθάκης που ανήκει στο νομό Κεφαλληνίας και Ιθάκης.
Η Ιθάκη παρουσιάζει πλούσιο διαμελισμό στις ανατολικές ακτές, που χαρακτηρίζονται από πολλούς κόλπους και ακρωτήρια. Το βορειότερο άκρο του νησιού αποτελεί το ακρωτήριο Μέλισσα, ενώ το νοτιότερο το ακρωτήριο Άγιος Ανδρέας. Ανάμεσα στα δυο αυτά άκρα παρεμβάλλονται ο όρμος Φρικών, το ακρωτήριο Μαυρωνάς, το ακρωτήριο Άγιος Ηλίας, ο κόλπος Μώλου, το ακρωτήριο Σχοίνος και άλλα ακρωτήρια. Το μήκος των ακτών φτάνει συνολικά τα 101 km. Στο νησί δεν υπάρχει εξ ορισμού κάποιο βουνό, αλλά υπάρχουν οι λόφοι Νηρίτο Όρος (806 μέτρα) και το Μεροβίγλι (669 μέτρα).
Χαρακτηριστικό του νησιού είναι τα άγονα εδάφη του και η λειψυδρία, που εμποδίζουν την ανάπτυξη γεωργίας. Το νησί στηρίζεται οικονομικά κυρίως από τον τουρισμό και την αλιεία. Το όνομα του νησιού είναι γνωστό από την αρχαιότητα, καθώς αναφέρεται στην Οδύσσεια, κάποιες νεότερες μελέτες όμως αμφισβητούν κατά πόσο η σημερινή Ιθάκη ταυτίζεται με την Ομηρική. Η γενική εκτίμηση των ειδικών δέχεται την ταύτιση της σημερινής με την ομηρική Ιθάκη, εξηγώντας ότι οι διαφορές από την περιγραφόμενη τοπογραφία στην Οδύσσεια προέκυψαν είτε λόγω άγνοιας της τοπογραφίας του νησιού από τον ποιητή, είτε λόγω «ποιητικής αδείας».
Φωτογραφίες / Ιθάκη
Νάξος
Νάξος: Στην καρδιά των Κυκλάδων στην καρδιά του Αιγαίου, ακολούθησε πάντα τη μοίρα της περιπέτειας των κατοίκων του Αιγαίου. Μια μοίρα συνυφασμένη με ταξίδια, ανταλλαγές, νέες τεχνικές, πρωτοπόρες ιδέες, αλλά και πολέμους, συγκρούσεις για την ηγεμονία της θάλασσας.
Τα πάντα είναι μεγάλα - μνημειώδη - σε σχέση βέβαια με τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων. Η έκταση της είναι 435 τ.χιλ. και το μήκος των ακτών της 91 χλμ.
Βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του Αιγαίου, στις ανατολικές Κυκλάδες έχοντας προς Β. τη Μύκονο, Α. τη Δονούσα, ΝΑ. την Αμοργό, προς Ν. την Ίο και Δ. τη Πάρο.
Το σχήμα της είναι ελλειψοειδές και ένας ορεινός όγκος από Βορά προς Νότο διασχίζει το νησί.
Στην ραχοκοκαλιά αυτής της κορυφογραμμής δεσπόζουν τα βουνά Ζας (1004 μ.) και Φανάρι (908 μ.) τα υψηλότερα των Κυκλάδων.
Το τοπίο του νησιού έχει πολλές εναλλαγές. Πεδιάδες διαδέχονται άγονες περιοχές, μαρμάρινα βουνά καταλήγουν σε βαθύσκιωτες ρεματιές, περιοχές με βλάστηση φιλοξενούν κάτασπρα χωριά, αμμώδης παραλίες συναντούν την θάλασσα.
Η ακτογραμμή της είναι σχεδόν ευθύγραμμη και δεν σχηματίζει μεγάλα φυσικά λιμάνια, γεγονός που επηρέασε τις ασχολίες των κατοίκων από τα αρχαία χρόνια. Στο νησί από άκρη σε άκρη υπάρχουν πανέμορφες και πεντακάθαρες ακτές οι οποίες συνοδεύονται από μικρούς μοναχικούς ορμίσκους.
O πλούσιος υδροφόρος ορίζοντας της Νάξου προσφέρει πόσιμο νερό στα πηγάδια και στα ρυάκια του νησιού. Η γόνιμη γη της παράγει εσπεριδοειδή, ελιές, φρούτα, λαχανικά, τις ονομαστές πατάτες Νάξου και το καταπληκτικό κρασί.
Ιδιαίτερα ανεπτυγμένες είναι η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία οι οποίες προσφέρουν εξαιρετικής ποιότητας κρέατα, γάλα, τυριά και θυμαρίσιο μέλι.
Από γεωλογική άποψη το υπέδαφος παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον εξαιτίας της παρουσίας της σμύριδας του μαρμάρου και του γρανίτη τα οποία είναι εκμεταλλεύσιμα προϊόντα. Τα πετρώματα της αποτελούν γερά θεμέλια του νησιού.
Σ’ αυτό το μεγαλόπρεπο νησί των Κυκλάδων αποκτάς αμέσως την αίσθηση της ασφάλειας και του «σταθερού», μέσα σ’ αυτή την τρικυμισμένη θαλάσσια πολιτεία των Κυκλάδων.
Φωτογραφίες / Νάξος
Σύμη
Η Σύμη είναι το όγδοο σε μέγεθος νησί των Δωδεκανήσων, ανάμεσα στη Ρόδο και την Τουρκία με συνολική έκταση 58,1 τ.χλμ.. Απέχει, 255 μίλια από τον Πειραιά, περίπου 23 μίλια από την Ρόδο και 3,7 μίλια από την εγγύτερη ακτή της Τουρκίας. Το φυσικό της λιμάνι, Γιαλός, έχει σχήμα πετάλου αλόγου με την πόλη κτισμένη στους γύρω λόφους δίκην αμφιθεάτρου.
Έχει, κατά την απογραφή του 2001, 2.606 κατοίκους, 2.427 απ' τους οποίους είναι συγκεντρωμένοι στο άνω τμήμα της πόλης, το Χωριό. Υπάρχουν και τα θέρετρα Νημπορ(ε)ιός και Πέδι. Περίπου 5% των μονίμων κατοίκων είναι μη-Έλληνες Ευρωπαίοι πολίτες, κυρίως Άγγλοι.
Ο Γιαλός συνδέεται οδικώς με το Χωριό, το Πέδι, τον Νημπορ(ε)ιό και την Ιερά Μονή Πανορμίτη. Το νησί είναι ορεινό, πετρώδες, άγονο και άνυδρο.
Διαθέτει ελάχιστα πεδινά και υψίπεδα. Στα ορεινά, όμως, υπάρχει εκπληκτική βλάστηση. Γύρω από την Σύμη βρίσκεται ένα πλήθος νησίδων [ Νίμος, τα Σεσκλιά (νησίδες) κ.ά] και βραχονησίδων. Η Σύμη είναι τουριστικός προορισμός παγκοσμίου βεληνεκούς λόγω της αρχιτεκτονικής της.
Αμέσως ή εμμέσως, η οικονομία της Σύμης στηρίζεται σήμερα στον τουρισμό. Η οικονομική ανάκαμψη άρχισε δειλά στην διάρκεια της Δικτατορίας με την ανάπτυξη του ημερήσιου τουρισμού από την Ρόδο. Πριν 20 χρόνια, μια πανοραμική φωτογραφία του λιμανιού της Σύμης τραβηγμένη από το Κάστρο κοσμούσε το εξώφυλλο της έκδοσης (Αυγούστου 1988) του Condé Nast Traveler, του εγκυρότερου διεθνούς (Αμερικανικού) περιοδικού σε θέματα τουρισμού. Η έμφαση του άρθρου δινόταν στην αρχιτεκτονική του νησιού και ειδικά στα αρχοντικά του Μουράγιου. Έκτοτε η εξέλιξη υπήρξε ραγδαία.
Σήμερα ο τουρισμός της Σύμης τροφοδοτείται από τους επισκέπτες της μιας μέρας, από τους πολυήμερους τουρίστες και από τους ιδιότυπους "τουρίστες" τους Συμιακούς της διασποράς. Το σύνολο σχεδόν των τουριστών της Σύμης διακινείται μέσω της Ρόδου. Η τουριστική περίοδος κρατά 7 μήνες (Απρίλιος-Οκτώβρης), όπως και στη Ρόδο με μεγάλη κίνηση στο τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου. Ο τουρισμός πολυήμερης παραμονής παρουσιάζει ανοδική πορεία τα τελευταία 10 χρόνια.
Φωτογραφίες / Σύμη
Περισσότερα Άρθρα …
Σελίδα 1 από 2
