Πελοπόνησος
Σπήλαια Διρού, Λακωνία
Αφήνοντας την κεντρική οδική αρτηρία λίγο νοτιότερα της Αρεόπολης, στον Πύργο Διρού, κατεβαίνει ως την παραλιακή θέση των σπηλαίων Γλυφάδα ( ή Βλυχάδα), Καταφύγιο και Αλεπότρυπα. Κάτω απ’ τα μανιάτικα χώματα κρύβεται μια ανείπωτη ομορφιά, το ωραιότερο λιμναίο σπήλαιο στον κόσμο.
Είναι υπόγειος ποταμός και αναπτύσσεται σε δύο κύριους παράλληλους διαδρόμους με αρκετούς δευτερεύοντες. Η εξερεύνηση του σπηλαίου ξεκίνησε στο 1949 από το ζεύγος των σπηλαιολόγων Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου, της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας.
Το 1958 ξεκίνησε η αξιοποίησή του και το 1963 λειτούργησε με χερσαίο τμήμα 600 μέτρα. Το 1979 ανακαλύφθηκαν και νέα τμήματα, χαρτογραφήθηκαν χερσαίοι και λιμναίοι διάδρομοι, ώστε σήμερα το συνολικό μήκος του να φτάνει τα 6000 μέτρα. Το σπήλαιο αποτελείται από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, και παλαιότερα ήταν χερσαίο, όμως με την πάροδο των αιώνων η στάθμη του νερού ανέβηκε από τη θάλασσα και έτσι οι σχηματισμοί των σταλακτιτών μοιάζουν με λευκές κολώνες που βγαίνουν μέσα από το νερό. Όσες φορές και εάν επισκεφθεί κανείς τα σπήλαια Διρού δεν χορταίνει το μάτι του να παρακολουθεί με θαυμασμό το τι του έχει προσφέρει σαν δώρο η φύση. (Τηλ. 27330 52222-3)
Στην παραλία και λίγα μέτρα πιο πάνω βρίσκεται το άλλο σπήλαιο η Αλεπότρυπα. Το στόμιο του σπηλαίου βρίσκεται λίγες δεκάδες μέτρα από τη θάλασσα. Ανακαλύφθηκε το 1958. Το έδαφος είναι κατηφορικό και μέσα στη σπηλιά δεν είναι ομαλό. Προχωράει γύρω στα 300 μέτρα ( επισκέψιμα είναι τα 170 μέτρα ) σε διαφορετικά επίπεδα και σε αίθουσες με σταλαγμίτες και σταλακτίτες και με διαδρόμους από το ένα πλάτωμα στο άλλο. Η έκτασή της είναι 6.500 τ. μ., η κεντρική σπηλιά καταλήγει σε μια ωραιότατη λίμνη βάθους 6 μ. Οι χώροι χρησίμευαν ως κατοικίες στην νεότερη περίοδο της Νεολιθικής εποχής όπως φαίνεται και από τα ευρήματα. Βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί και κρανία αλλά και σκελετοί ζώων χωρίς να είναι θαμμένα. Εικάζεται ότι ξαφνικός μεγάλος σεισμός έριξε τα βράχια από την κορυφή ώστε όσοι βρισκόντουσαν μέσα να εγκλωβιστούν και να πεθάνουν χωρίς βοήθεια. Το στόμιο του σπηλαίου είχε παραμείνει κλειστό για πάνω από 45 αιώνες. Μεταξύ των ευρημάτων είναι εργαλεία, μαρμάρινα ειδώλια και αγγεία και όστρακα νεολιθικά καθώς και λίθινος πέλεκυς. Η επίσκεψή της έχει επιτραπεί στο κοινό από τον Ιούνιο του 2006. Εκεί βρίσκεται το Νεολιθικό Μουσείο του Διρού όπου μπορεί να θαυμάσει τα πλούσια ευρήματα που θα του δώσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής του Νεολιθικού ανθρώπου. ( Τηλ. 27330 52233 )
Φωτογραφίες / Σπήλαια Διρού
Πλύτρα, Λακωνία
Η Πλύτρα είναι παραθαλάσσιος αραιοχτισμένος οικισμός πολύ κοντά ( 4 χιλ. ) στα Παπαδιάνικα του Δήμου Μονεμβασίας. Απέχει από την Αθήνα 290 χιλ. και από την Σπάρτη 73 χιλ.
Στη Πλύτρα θα βρείτε πεντακάθαρες παραλίες (Παχειά Άμμος, Αρτάνης, Κόκκινες, Αμμούλης) με γαλανά νερά, ιδανικέςγια κολύμβηση και για ψάρεμα, εκ των οποίων η Παχειά Άμμος λαμβάνει κάθε χρόνο χαρακτηρισμό “ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΣΗΜΑΙΑΣ’’. Έχει το κεντρικό λιμάνι που εκτός από τα σκάφη και τις ψαρόβαρκες των κατοίκων μπορεί να φιλοξενεί και σκάφη αναψυχής.
Η Πλύτρα διαθέτει παιδική χαρά, χώρο πάρκιγκ για τροχόσπιτα, καφετερίες και εστιατόρια – ουζερί. Μπορείτε, να κάνετε πεζοπορία, περιπάτους, ποδηλασία, (εδώ εδρεύει και η Δανειστική Λέσχη Φίλων Ποδηλάτου "Ποδηλατοπαρέα"), τζόκιγκ, ορειβασία, αγροτουρισμό, ιστιοπλοϊα, ψάρεμα. Κάθε καλοκαίρι, διοργανώνονται από φορείς (Πολιτιστικός & Αθλ. Σύλ. Παπαδιανίκων-Πλύτρας "Η Αρχαία Κυπαρισσία") και τον δήμο Μονεμβάσιας διάφορες εκδηλώσεις,συναυλίες από γνωστά ονόματα και τοπικά συγκροτήματα, καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής, parties στην παραλία, κτλ.
Στη παραλία Αρτάνης βρίσκεται το πρώτο σπίτι (ερειπωμένο και μισογκρεμισμένο) που κτίστηκε στην Πλύτρα, από την οικογένεια Βενετσανάκη, πολύ πριν το 1870, κάτι που επιβεβαιώνει άλλωστε και η χαρακτηριστική αρχιτεκτονική του. Αξιοσημείωτο όμως είναι το γεγονός, ότι η προφορική παράδοση θέλει να έχει φιλοξενηθεί εκεί ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, καθώς στενή φιλία συνέδεε τις δύο οικογένειες.
Απέναντι από την Πλύτρα και πριν από το ακρωτήριο Ξυλί βρίσκεται ο οικισμός Καραβοστάσι με τα ξεχωριστά παραδοσιακά πέτρινα οικήματα.Στον όρμο Ξυλί βυθίστηκε (27 Απριλίου 1941) τορπιλάκατος απο γερμανικά αεροπλάνα κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και βρίσκεται σε βάθος 9 έως 12μ. // video //
Στην Πλύτρα όσο και στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Μονεμβασίας οι κλιματολογικές συνθήκες είναι από τις πιο καλές που επικρατούν στον Ελλαδικό χώρο.
Στην Πλύτρα, στην περιοχή "ΚΟΚΚΙΝΕΣ", υπάρχει η βυθισμένη πόλη του Αρχαίου Ασωπού, της οποίας τα ερείπια διακρίνονται μέχρι σήμερα με γυμνό μάτι μέσα στη θάλασσα αλλά και κατά μήκος της ακτής. Λείψανα της Ρωμαϊκής πόλης του Ασωπού η οποία πιθανότατα είχε ανεγερθεί στα ερείπια της αρχαίας πόλης του Ασωπού βρίσκονται στην παραπάνω περιοχή. Η πόλη βυθίστηκε το 365 μ.Χ. μετά από ισχυρό σεισμό, στον οποίο οφείλεται και ο χωρισμός του βράχου της Μονεμβασιάς.
Ο Ασωπός, μέλος του Κοινού των Ελευθερολακώνων, ήταν αρχαία πόλη που είχε ασφαλές λιμάνι και δικό της νόμισμα με την επιγραφή ΑΣΩΠΕΙΤΩΝ. Ένα τέτοιο νόμισμα φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό μουσείο Σπάρτης. Σημειώνεται ότι στο Διάταγμα του 1870 περί εγκρίσεως του ρυμοτομικού σχεδίου Πλύτρας σε 9 οικοδομικά τετράγωνα του σχεδιαγράμματος που συνοδεύει το Διάταγμα αναγράφεται η φράση: «ερείπια αρχαίας πόλης».
Στην ίδια όμως θέση με την απόφαση του Υπουργού Προεδρίας Κυβερνήσεως του 1966 περί χαρακτηρισμού ως αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών διατηρητέων μνημείων, αναγράφεται η φράση: «εκτεταμένα λείψανα της Ρωμαϊκής πόλεως Ασωπός».
Το Παλαιόκαστρο βρίσκεται στον επαρχιακό δρόμο Παπαδιανίκων - Δαιμονιάς, είναι σε πανοραμική θέση και ήταν η ακρόπολη των αρχαίων πόλεων της ευρύτερης περιοχής. Η θέα από το Παλαιόκαστρο είναι μοναδική βλέποντας κανείς όλο τον Λακωνικό Κόλπο.
Φωτογραφίες / Πλύτρα
Όρος Ταΰγετος
Ο Ταΰγετος ή Πενταδάκτυλος, είναι η υψηλότερη οροσειρά της Πελοποννήσου, εκτεινόμενη μεταξύ των λεκανών Μεγαλόπολης - Ευρώτα και Μεσσηνίας. Η κορυφή του έχει ύψος 2.407 μέτρα και ονομάζεται Αγιολιάς ή Προφήτης Ηλίας, από το ομώνυμο εκκλησάκι που κτίσθηκε κοντά στην κορυφή του, ενώ στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Ταλετός
Η οροσειρά αυτή, από πολύ νωρίς συνδέθηκε με την αρχαία ελληνική μυθολογία και πήρε την ονομασία της από την Ταϋγέτη, μία από τις επτά Ατλαντίδες ή Πλειάδες, κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης. Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή του μύθου, η Ταϋγέτη φέρεται ως σύζυγος του Λακεδαίμονα και μητέρα του Ευρώτα.
Στα βυζαντινά χρόνια, η οροσειρά αναφέρεται με την ονομασία Πενταδάκτυλος, εξ αιτίας των πέντε κορυφών του. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας επικράτησε η ονομασία Ζυγός του Μελιγού, από το σλαβικό φύλο των Μελιγγών οι οποίοι, μαζί με τους επίσης σλαβόφωνους Εζερίτες, κατοικούσαν εκεί.Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821, η οροσειρά λεγόταν "Αγιολιάς ο μακρυνός", από το μεγάλο μήκος της οροσειράς, μέχρι τελικά που ξαναπήρε το αρχαίο όνομα, Ταΰγετος. Από τους Έλληνες ναυτικούς που λαμβάνουν την κορφή του σε διοπτεύσεις ονομάζεται "βουνό της Μάνης".
Η οροσειρά του Ταΰγετου έχει μήκος 115 χιλιόμετρα, μέγιστο πλάτος 30 χιλιόμετρα και έκταση 2.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η οποία συγκροτείται από τέσσερα κύρια τμήματα: α)τον Βόρειο (προς την Μεγαλόπολη), β) τον Μέσο Ανατολικό (προς την Σπάρτη), γ) τον Δυτικό και δ) τον Νότιο Ταΰγετο που σχηματίχει τη χερσόνησο της Μάνης, η οποία και καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο. Η υψηλότερη κορυφή του ονομάζεται Αγιολιάς ή Προφήτης Ηλίας, έχει ύψος 2.407 μ. και βρίσκεται στο ανώτερο μέρος της τοποθεσίας που ονομάζεται Πυραμίδα, λόγω του χαρακτηριστικού σχήματος της.
Ο Ταΰγετος αποτελείται κυρίως από ασβεστόλιθους και μάρμαρο, ενώ είναι αρκετά πλούσιος σε νερά. Το κλίμα του είναι γενικά ηπειρωτικό, με μεγάλες χιονοπτώσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από έλατα και μαυρόπευκα, ενώ έχει μεγάλο αριθμό ρεμάτων και μικρών ποταμών.
Όρος Πάρνωνας
Το όρος Πάρνωνας ή Μαλεβός είναι ο μεγαλύτερος ορεινός όγκος της Πελοποννήσου. Καταλαμβάνει έκταση 2 εκ. στρέμ., από τα οποία τα 650.000 είναι πάνω από την ισοϋψή των 1000 μ. Ψηλότερη κορυφή του είναι η Μεγάλη Τούρλα (ή Κρόνιο), με υψόμετρο 1936μ. Υπάρχουν 10 ακόμα κορυφές πάνω από τα 1500 μ. Από αυτές οι σημαντικότερες είναι η μικρή Τούρλα, (1800μ.), Γαϊτανοράχη, (1801μ.), Προφήτης Ηλίας (1788) και Πρεζέση (1701). Το 86% της συνολικής του έκτασης είναι δάση και βοσκοτόπια και το 15% γεωργική γη. Το κλίμα του Πάρνωνα είναι ήπιο με σχετικά μικρή διάρκεια χιονοκάλυψης.
Ο Πάρνωνας χαρακτηρίζεται από σχετική ομαλότητα και ιδιαίτερα πλούσια χλωρίδα. Με εξαίρεση τις ψηλές κορφές του, είναι βουνό με πλούσια βλάστηση και πολυσύνθετη χλωρίδα, με σπάνια μάλιστα φαρμακευτικά - αρωματικά φυτά. Παρουσιάζει εμφανίσεις μεταμορφωμένου ασβεστόλιθου. Το υπόστρωμα φλύσχη, αναδύεται συχνά στην επιφάνεια και δημιουργεί δάση μαυρόπευκου και καστανιάς. Ετσι, ο Πάρνωνας καλύπτεται από πολλά δάση που αποτελούνται από Μαύρη Πεύκη, Κεφαληνιακή Ελάτη, μηλόκεδρο, δρυς, πλατάνια, καστανιές και χαρουπιές. Γύρω από τη Μονή της Μαλεβής υπάρχει δάσος δενδρόκερδου, μοναδικό στην Ευρώπη, το οποίο έχει χαρακτηρισθεί σαν διατηρητέο μνημείο της φύσης και ενταχθεί σαν προστατευόμενη περιοχή στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Natura 2000. Μοναδικό από άποψη φυσικής ομορφιάς είναι επίσης το καστανόδασος στην περιοχή της Καστάνιτσας καθώς και το δρυόδασος Σέλας της Σίταινας. Και τα δύο αυτά δάση, μαζί με τον υγρότοπο Μουστού, τον Ωριόντα, την κοιλάδα του Δαφνώνα, την επαρχία Επιδαύρου Λιμηράς και τις περιοχές με υψόμετρο άνω των 1.200 μέτρων, έχουν ενταχθεί στο ίδιο Ευρωπαϊκό Δίκτυο. Επίσης στον Πάρνωνα έχουν καταγραφτεί πάνω από 80 είδη σπάνιων και προστατευόμενων φυτών, αρκετά από τα οποία είναι φαρμακευτικά και αρωματικά και 12 ενδημικά.
Οικισμοί
Το βουνό είναι διάσπαρτο από πανέμορφους οικισμούς. Στην Τσακωνιά και στην γύρω της περιοχή είναι το Λεωνίδιο, Τυρός, Χάραδρος, Μέλανα, Πραστός, Σίταινα, Πλάτανος, Κοσμάς, Καστάνιτσα, Αγ. Βασίλειος, Τσιτάλια, Παλαιοχώρι, Πλατανάκι, Και ακόμα τα Πελετά, Αμυγδαλιά, Πηγάδι, Κουνουπιά, Μαρί, Βλησιδιά, Αγιος Πέτρος, Καστριτοχώρια, Μελιγού, Βέρβενα, Δολιανά, Μαυρίκι, (άνω) Κούτουφα, Βούρβουρα, Καρυές, Βαρβίτσα, Βαμβακού, Πολύδροσο, Βρέσθενα, Γεράκι και Αγιος Δημήτριος. Γεμάτος από ωραίες διαδρομές και γραφικά χωριά, ο Πάρνωνας είναι ιδανικός τόπος για περιήγηση, πεζοπορία, ορειβασία και κυνήγι.
Καταφύγιο
Σε απόσταση 25 χιλ. από τον Αγιο Πέτρο υπάρχει ορειβατικό καταφύγιο που προσφέρει δυνατότητα διανυκτέρευσης και το οποίο συνδέεται με άσφαλτο με το δρόμο Αγίου Πέτρου - Αστρους. Από το καταφύγιο η ορειβατική πορεία μέχρι την "Μεγάλη Τούρλα" διαρκεί 6 περίπου ώρες. Στην κορυφή αυτή, όπως και στις υπόλοιπες κορυφές οδηγούν αρκετά μονοπάτια. Οι πεζοπορικές διαδρομές και αναβάσεις είναι θαυμάσιες και αποκαλύπτουν τη μαγεία του βουνού. Κατάλληλοι τόποι αφετηρίας γι' αυτές είναι ο Αγιος Πέτρος, ο Αγιος Ανδρέας, η Σίταινα, η Καστάνιτσα και ο Πλάτανος.
Ναύπλιο, Αργολίδα
Το Ναύπλιο ή Ανάπλι είναι πόλη της Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του Νομού Αργολίδας και ο κυριότερος λιμένας της ανατολικής Πελοποννήσου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε 13.822 κατοίκους. Είναι μια απ' τις πιο γραφικές πόλεις της χώρας, και υπήρξε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους στα χρόνια 1828 - 1833.
Το Ναύπλιο είναι γνωστό για το Μπούρτζι, μικρό φρούριο χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι, για το Παλαμήδι, ενετικό φρούριο που δεσπόζει στην πόλη, για την Ακροναυπλία (τουρκ. Ιτς-Καλέ), έτερο φρούριο ενετικό, επί της ομώνυμης χερσονησίδας, καθώς και ως τόπος δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην τοποθεσία της σημερινής πόλης ίδρυσε ο Ναύπλιος τη Ναυπλία η οποία οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη. Αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν την ύπαρξη της πόλης από τα μυκηναϊκά κιόλας χρόνια.
Το Ναύπλιο αποτελεί δημοφιλή προορισμό των κατοίκων της Αθήνας και της Πελοποννήσου καθώς απέχει λίγο και από τις δυο περιοχές. Στα ομορφότερα κτήρια της πόλης είναι το μέγαρο Άρμανσμπεργκ (κατοικία του αντιβασιλέα της Ελλάδος Άρμανσμπεργκ) καθώς και το αρχαιολογικό μουσείο στην πλατεία Συντάγματος. Στην πόλη λειτουργεί επίσης παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης.
Φωτογραφίες / Ναύπλιο
Μονεμβάσια, Λακωνία
Στην Μονεμβασιά συνυπάρχουν: η μοναδική γεωμορφία του βράχου μαζί με τα ανθρώπινα τεχνικά οχυρωματικά έργα. Έτσι, σαν πλωτό φρούριο, βρέθηκε στην ρότα του θαλάσσιου εμπορίου μεταξύ ανατολής και δύσης.
Τα ονόματα της πολλά σαν τους αφέντες της, Μονεμβάσια, Μονεμβασία, Μαλβάζια, Μαλβαζούϊ, Μονεμβασσιά, Μονεμβάσσια, Μικρό Γιβραλτάρ αλλά και Βράχος). Στην αρχαιότητα ονομαζόταν “Άκρα Μίνωα” όπως περιγράφει στα Λακωνικά ο Παυσανίας και ήταν ενωμένη σε μεγάλο μήκος με την ξηρά. Βρίσκεται πολύ κοντά στην αρχαία Επίδαυρο Λιμηράς, χαλάσματα της οποίας σώζονται ως σήμερα.Το 375μ.χ. αποκόπηκε από την Λακωνία, μετά από έναν τρομερό σεισμό, και πήρε τη μορφή που βλέπουμε σήμερα, όπως ακριβώς συνέβη και με την Ελαφόνησο νοτιότερα. Κατά τον μεσαίωνα κατοικήθηκε, οχυρώθηκε και γνώρισε μεγάλη ακμή.
Περιτριγυρισμένη από ορμητήρια πειρατών και κουρσάρων η Μονεμβασιά δεν θα επιβίωνε χωρίς τον βράχο.
Σήμερα στον βράχο συνυπάρχουν δύο κόσμοι: Η, με ανθρώπων έργα, περιτοιχισμένη “κάτω πόλη”. Είναι κτισμένη δίπλα στην θάλασσα, στην νοτιοανατολική πλευρά του Βράχου, με άριστα συντηρημένα και αναπαλαιωμένα κτίσματα από μια μοναδική ελληνική αρχιτεκτονική με άρωμα Αιγαίου και πέτρας. Πλημμυρισμένη με τη βουή της θάλασσας και των πολλών ανθρώπων το αρμένισμα.
Η “Άνω Πόλη”. Είναι κτισμένη στην πάνω πλευρά του βράχου, με θέα, από ψηλά, το Μυρτώο πέλαγος. Αποτελεί απόρθητο φυσικό οχυρό, με αρκετά χαλάσματα αλλά και ελάχιστα κτίσματα να διασώζονται ως σήμερα. Το ανέβασμα γίνεται περπατώντας μέσα από την πολύβουη “κάτω πόλη”. Φτάνοντας πάνω ακούς τον δυνατό αέρα του Μυρτώου που σε αναγκάζει να κοιτάς προς το Νότο, προς τον κάβο Μαλιά και νιώθεις ότι τίθεσαι φρουρός του βράχου ατενίζοντας τον ορίζοντα, για Πειρατές, σίγουρα αξίζει τον κόπο.
Στα Βόρεια του Βράχου βρίσκεται η παλιά Μονεμβασιά καθώς και το μοναδικό φιόρδ, στην Ελλάδα, αυτό του Γέρακα (Ιέρακας).
Στα Νότια βρίσκεται ο Κάβο Μαλιάς (Άκρα Μαλέα), τα Κύθηρα και η Ελαφόνησος. Στα Ανατολικά απλώνεται το Μυρτώο πέλαγος ως την Μήλο και την Κίμωλο. Τέλος στα Δυτικά ο Πάρνωνας ορθώνει το ανάστημά του. Στην Μονεμβασιά γεννήθηκε και έζησε ο μεγάλος ποιητής Γιάννης Ρίτσος και ο τάφος του βρίσκεται, έξω από τα τείχη, στο κοιμητήριο του Βράχου. Στα νεότερα χρόνια, δημιουργήθηκε ο οικισμός “Γέφυρα”, ο οποίος πήρε το όνομά του από τη γέφυρα που υπήρχε και συνέδεε το Βράχο με την υπόλοιπη Πελοπόννησο, η οποία, λιθόκτιστη πια, έχει αντικαταστήσει την παλαιότερη εκεί οχύρωση με ξύλινο καταπέλτη-γέφυρα.
Φωτογραφίες / Μονεμβάσια
Λιμάνι Γέρακα, Λακωνία
Το λιμάνι του Γέρακα ανήκει στο Δήμο Μονεμβάσιας με έδρα τους Μολάους.
Στον τόπο αυτό, στο Β/Α άκρο του Νομού Λακωνίας, εντοπίζεται η αρχαία πόλη «Ζάραξ», την οποία κατοικούσαν οι Λάκωνες πιθανότατα από το 1300 π.Χ.
Το «Κάστρο», όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, περικλείεται από τείχος «Κυκλώπειας» τεχνοτροπίας, αλλά τα μυστικά του κρύβονται καλά κάτω από τη σκόνη των αιώνων. Αυτό το φυσικό λιμάνι έγινε στο πέρασμα του χρόνου, ορμητήριο πειρατών, σταθμός Βυζαντινών για την απόκρουση των Σαρακηνών και κτήση των Ενετών.
Το λιμάνι του Γέρακα είναι το «Ευλίμενον χωρίον» του Παυσανία. Στα «Λόγια της πλώρης» του Α. Καρκαβίτσα, έγινε η αιτία να μαχαιρώσει ο Καπετάν Βαλμάς το μοναχογιό του, όταν μέσα στην αντάρα της φουρτούνας που απειλούσε να βουλιάξει το καΐκι τους, το παιδί επέμενε ότι πίσω από τα βράχια του Μυρτώου Πελάγους, υπήρχε ένα ασφαλές και απάνεμο λιμάνι.
Σήμερα το λιμάνι του Γέρακα, προστατευμένο από όλους τους καιρούς με το θαυμάσιο περιβάλλον του, τη λιμνοθάλασσα στο βάθος, και τα ταβερνάκια που προσφέρουν την ψαριά της ημέρας, είναι ένας προορισμός για αξέχαστες και ήρεμες διακοπές, κάθε εποχή του χρόνου. Σε μικρή απόσταση συναντάμε τις παραλές «Κόχυλα», «Βαθύ» ή «Βλυχάδα» και «Τάμα» ή «Μπαογκέρη», κάθε μια με τη δική της ξεχωριστή ομορφιά. Όλες αποτελούν ιδανικό μέρος για υποβρύχιο ψάρεμα λόγω του βραχώδους της θαλάσσιας περιοχής. Το δαντελωτό της ακτογραμμής, σχηματίζει πριβέ παραλίες και όρμους στους οποίους υπάρχει δυνατότητα μεταφοράς και με σκάφος.
Φωτογραφίες / Λιμάνι Γέρακα
Τρίκαλα, Κόρινθος
Αποδράστε στα Τρίκαλα Κορινθίας μέσα από μια μαγευτική διαδρομή στην Ορεινή Κορινθία.
Λίγο μετά το Ξυλόκαστρο, με κατεύθυνση προς Πάτρα ο δρόμος στρίβει αριστερά και ακολουθώντας τις ενδείξεις κατευθυνόμαστε στα Τρίκαλα, 24 χλμ από Ξυλόκαστρο. Στη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη συνοικία των Τρικάλων, συναντάμε διάφορα χωριουδάκια, όπως η Ρίζα, το Ρέθι καθώς και η Πελλήνη, και το Δενδρό αναλόγως πια διαδρομή θα ακολουθήσετε..
Τα Τρίκαλα Κορινθίας αποτελούνται από τρεις συνοικίες, τα Κάτω Συνοικία, Μεσαία Συνοικία και Ανω Συνοικία και είναι το μεγαλύτερο χωριό στην ανατολική πλευρά της Ζήρειας. Βρίσκονται σε υψόμετρο 900 μ., 1000 μ. και 1100 μ. αντιστοίχως και είναι ένα απ’ τα παλαιότερα ορεινά παραθεριστικά κέντρα. Τα Τρίκαλα χτίστηκαν στη θέση του αρχαίου Μύσαιου, το 10ο αιώνα, από τους πεδινούς, που κυνηγημένοι από επιδρομείς, ανέβηκαν και έκτισαν χωριά σε όμορφο και υγιεινό τόπο. Τα Τρίκαλα υπήρξαν πατρίδα των Νοταραίων, ισχυρών προεστών της Κορινθίας.
Τα αξιοθέατα είναι πολλά και σημαντικά. Ξεκινώντας από τα Κάτω Τρίκαλα, ο επισκέπτης μπορεί να δει τον εντυπωσιακό ναό του Αγ. Δημητρίου, του 1697, με τις εξπρεσιονιστικού τύπου τοιχογραφίες. Στα Μεσαία Τρίκαλα, μπορεί να συνεχίσει με την επίσκεψη στη Μονή της Παναγίας, χτισμένη γύρω στο 1700, από το μητροπολίτη Κορίνθου Γρηγόριο Νοταρά.
Στα Ανω Τρίκαλα σώζονται πολλά πετρόκτιστα αρχοντικά και εκκλησίες του 16ου – 18ου αιώνα, που ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί, όπως το αρχοντικό των Νοταράδων και ο περίφημος ναός του Αγ. Νικολάου με τις αξιόλογες τοιχογραφίες από το 10ο αιώνα.
Ξεκινώντας από τα Κάτω Τρίκαλα στην Ορεινή Κορινθία, στο κέντρο του χωριού ο επισκέπτης αντικρίζει την υπέροχη πετρόκτιστη πλατεία με τα δύο υπερ-αιωνόβια πλατάνια που σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές ταβέρνες και τα καφέ συνθέτουν ένα εξαιρετικά μοναδικό σκηνικό στα 900μ. υψόμετρο. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει κάθε λογής συνταγές στις ταβέρνες του χωριού φτιαγμένες με μεράκι από τις μαγείρισσες των καταστημάτων.
Η φιλοξενία, κυρίαρχο στοιχείο στους ξενώνες του χωριού, είναι εξαιρετική και σε κάνει να νοιώθεις σαν στο σπίτι σου, σε περιβάλλον παραδοσιακό και ζεστό. Εξερευνώντας το χωριό μπορείς να δεις τον εντυπωσιακό ναό του Αγ. Δημητρίου, του 1697, με τις εξπρεσιονιστικού τύπου τοιχογραφίες καθώς και να απολαύσεις τη θέα στο βουνό αλλά και στη θάλασσα γαληνεύοντας ψυχή και σώμα..
Τα Μεσαία Τρίκαλα στην είναι ένας οικισμός που διατηρεί το τοπικό παραδοσιακό στοιχείο σε συνδυασμό με νέα κτίσματα φτιαγμένα με μεράκι, από πέτρα και ξύλο. Εκεί έχει δημιουργηθεί μια ιδιαίτερα μεγάλη υποδομή σε ξενώνες, ξενοδοχεία, ταβέρνες και καφέ που δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να απολαύσει κάθε λογής τοπικά παραδοσιακά φαγητά και να ξεκουραστεί στους υπέροχους ξενώνες του χωριού. Απολαμβάνοντας το μαγευτικό τοπίο μπορεί να συνεχίσει με την επίσκεψή του στη Μονή της Παναγίας, χτισμένη γύρω στο 1700, από το μητροπολίτη Κορίνθου Γρηγόριο Γ Νοταρά και να περιηγηθεί στη Ζήρεια και τα ορειβατικά περιπατητικά μονοπάτια.
Στα Ανω Τρίκαλα σώζονται πολλά πετρόκτιστα αρχοντικά και εκκλησίες του 16ου – 18ου αιώνα, που ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί, όπως ο περίφημος ναός του Αγ. Νικολάου με τις αξιόλογες τοιχογραφίες από το 10ο αιώνα, το Αρχοντικό των Νοταράδων και το σπίτι γεννήσεως του Αγίου Γερασίμου. Βγαίνοντας από τα Ανω Τρίκαλα, ο δρόμος οδηγεί στο ιστορικό μοναστήρι του Αγ. Βλασίου, χτισμένο γύρω στο 1400 στον τόπο που βρέθηκε κοντά η θαυματουργή εικόνα του. Από την αυλή του, θα αντικρίσετε τη μαγευτική θέα της Κορινθίας, που «κόβει» κυριολεκτικά την ανάσα! Η τουριστική υποδομή τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ και ο επισκέπτης μπορεί να βρει παραδοσιακούς ξενώνες και να απολαύσει τις παραδοσιακές συνταγές στις ταβέρνες του χωριού.
Απόσταση από Αθήνα: 144χιλ.
Απόσταση από Πάτρα: 119χιλ.
Αθλητικό Χιονοδρομικό Κέντρο Ζήρειας
Το Αθλητικό Κέντρο βρίσκεται στο ΒΑ άκρο του οροπέδιου της Κυλλήνης (Ζήρειας) από τα μεγαλύτερα βουνά της Ελλάδος, μόλις 10 χιλιόμετρα απο τα Τρίκαλα.
Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την μικρή Ζήρεια με τις απόκρημνες πλαγιές, την ψηλή κορυφή (2,376 μ.), την κατάφυτη χαράδρα της Φλαμπουρίτσας καθώς και όλο το οικοσύστημα λόγω της σπανιότητας και ποικιλίας της χλωρίδας του έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενη περιοχή.
Οι δραστηριότητες του Αθλητικού Κέντρου κατά τους χειμερινούς μήνες είναι οι εξής:
Πίστα αρχαρίων σκι με εκπαιδευτή (baby lift) 100 μ.
Πίστα για προχωρημένους με συρόμενο αναβατήρα πιατάκι 700 μ.
Παιχνίδι με έλκηθρα για μικρούς
Ενοικίαση σε μηχανάκια χιονιού (snowmobile)
Σκι αντοχής με μεγάλη ποικιλία διαδρομών
Τέλος στο πλήρως οργανωμένο σαλέ μπορείτε να ξεκουραστείτε απολαμβάνοντας ένα ζεστό ρόφημα τον καφέ σας το ποτό σας ή ακόμη και να δοκιμάσετε κάποιο κρύο πιάτο, απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα στο Οροπέδιο της Ζήρειας και στις πίστες χιονιού.
Διαδρομές πεζοπορίας, με συμβατικό αυτοκίνητο και τζιπ
Υπάρχουν 3 είδη διαδρομών που μπορείτε να πραγματοποιήσετε στην ορεινή Κορινθία, με χρήσιμες πληροφορίες για να τις απολαύσετε. Οι διαδρομές είναι ενδεικτικές και όχι οι μόνες, καθώς το δίκτυο είναι αρκετά μεγάλο.
Ορειβατικά & Περιπατητικά μονοπάτια στη Ζήρεια
Μπορείτε ν’ απολαύσετε όλο το τοπίο είτε με πεζοπορία στα οργανωμένα και σημαδεμένα μονοπάτια είτε με μοναδικές διαδρομές, μέσα από το δάσος, με συμβατικό αυτοκίνητο, τζιπ ή μηχανή. Στο βουνό υπάρχουν πολλοί δασικοί δρόμοι, που δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσετε και την πιο απόκρυφη γωνιά του, με εξέχουσα τη διαδρομή που διασχίζει το οροπέδιο και καταλήγει στη Γκούρα, μέσα από ένα πλούσιο ελατόδασος, όπου συναντάμε συχνά, ημιάγρια άλογα. Επίσης, σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάβαση από το χωριό Μάννα στις απόκρημνες κορυφές της Μικρής Ζήρειας, στα 2.127 μ. Τέλος, οι πλαγιές του βουνού πάνω από το μικρό καταφύγιο και μέχρι την κορυφή του, προσφέρονται για ορειβασία, κάτι που εκμεταλλεύονται οι επισκέπτες-ορειβάτες, για ν’ απολαύσουν το χιόνι του χειμώνα.
Διαδρομές με αυτοκίνητο
Το ασφάλτινο οδικό δίκτυο της περιοχής τόσο το καλοκαίρι όσο και τον χειμώνα είναι σε καλή οδική κατάσταση και όποτε υπάρχει χιόνι ή πάγος στο κύριο οδικό δίκτυο, τα μηχανήματα αναλαμβάνουν άμεσα την αποκατάστασή του.
Φωτογραφίες / Τρίκαλα
Πελοπόννησος
Η Πελοπόννησος (γνωστή και ως Μωρέας ή Μωριάς) είναι η μεγαλύτερη χερσόνησος της Ελλάδας και ένα από τα εννέα γεωγραφικά της διαμερίσματα. Βρίσκεται στα νότια του ηπειρωτικού τμήματος της χώρας και συνδέεται με τη Στερεά Ελλάδα μέσω μιας στενής λωρίδας γης, του Ισθμού της Κορίνθου, στον οποίο το 1893 κατασκευάστηκε η ομώνυμη διώρυγα, μετατρέποντάς την ουσιαστικά σε νησί. Επιπλέον, από το 2004 η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου συνδέει την Πελοπόννησο με την στερεά Ελλάδα και την υπόλοιπη ηπειρωτική χώρα.
Η Πελοπόννησος διαιρείται διοικητικά σε επτά νομούς (Αχαΐα, Ηλεία, Μεσσηνία, Αρκαδία, Λακωνία, Αργολίδα και Κορινθία, με ένα μικρό τμήμα της να υπάγεται στο νομό Αττικής) και από το 1986 σε δύο περιφέρειες, τη Δυτικής Ελλάδας και την περιφέρεια Πελοποννήσου (και ένα μικρό τμήμα αντίστοιχα, στην Περιφέρεια Αττικής). Έχει έκταση 21.439 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 1.086.935 κατοίκους. Αποτελεί ιστορική κοιτίδα του ελληνισμού και κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Σε αυτήν αναπτύχθηκε ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός και κατοίκησαν και τα τρία κυριότερα ελληνικά φύλα (Αχαιοί, Ίωνες και Δωριείς), ενώ στην Πελοπόννησο βρίσκονταν ορισμένες από τις σπουδαιότερες ελληνικές πόλεις-κράτη, όπως η Σπάρτη, η Κόρινθος και το Άργος. Αποτέλεσε θέατρο των περισσότερων πολεμικών συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στον ελληνικό χώρο με κορυφαία παραδείγματα τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την Ελληνική Επανάσταση, ενώ γνώρισε διάφορους κατακτητές όπως Ρωμαίους, Φράγκους, Οθωμανούς κ.ά. Μεγαλύτερη πόλη της Πελοποννήσου είναι η Πάτρα με δεύτερη κατά σειρά πόλη την Καλαμάτα.
Γεωγραφία
Κόλποι
Συνορεύει και βρέχεται από τα εξής:
Α.: Αιγαίο Πέλαγος (Μυρτώο Πέλαγος, Αργολικός Κόλπος, Σαρωνικός Κόλπος), Δ.: Ιόνιο Πέλαγος, Β.: Κορινθιακός Κόλπος και Πατραϊκός Κόλπος Ν.: Μεσόγειος Θάλασσα
Οι κυριότεροι κόλποι της Πελοποννήσου είναι: ο Αργολικός Kόλπος στα ανατολικά, οι Λακωνικός και Μεσσηνιακός στα νότια, ο Κυπαρισσιακός στα δυτικά και ο Κορινθιακός στα βόρεια. Μικρότεροι κόλποι είναι ο Πατραϊκός κι ο κόλπος της Γαστούνης.
Ακρωτήρια
Τα σημαντικότερα ακρωτήρια είναι το Ρίο, κοντά στην Πάτρα, ο Άραξος, το Δρέπανο (βορειότερο σημείο) η Κυλλήνη στα ΒΔ., το Κατάκωλο στα δυτικά, Ακρίτας, Ταίναρο (νοτιότερο σημείο) και Μαλέας στα νότια και το Σκύλαιο στη χερσόνησο της Αργολίδας.
Χερσόνησοι
Μεγαλύτερες χερσόνησοι είναι της Αργολίδας και της Επιδαύρου στα ανατολικά, της Λιμηράς, της Μάνης στα νότια και της Πυλίας στα νοτιοδυτικά. Πολύ ωραία φαίνεται και η χερσόνησος των Μεθάνων (Μέθανα) - το μόνο ενεργό ηφαίστειο της Πελοποννήσου.
Το έδαφος της Πελοποννήσου είναι ορεινό, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, κυρίως στο κέντρο, όπου πλεονάζουν τα οροπέδια. Αντίθετα, υπάρχουν, κοντά στις ακτές, μεγάλες πεδιάδες, όπως της Ηλείας, της Μεσσηνίας, του Άργους, της Αχαΐας, της Τριφυλίας και της Κορινθίας.
Όρη
Τα όρη της Πελοποννήσου είναι μέρος των ορεινών ζωνών της Ελλάδος, καταλαμβάνουν όλο το κεντρικό τμήμα της Πελοποννήσου και τα μεγαλύτερα μέρη των ανατολικών και δυτικών τμημάτων της.
Το βορειότερο βουνό της Πελοποννήσου είναι το Παναχαϊκό (ή Βοδιάς 1.926 μ.) που βρίσκεται στα ΝΑ της Πάτρας. Νότια του Παναχαϊκού υψώνεται το βουνό Ερύμανθος (ή Ωλονός, 2.224 μ.). Νότια του Ερυμάνθου υψώνεται η παραφυάδα του, το βουνό Αστράς (ή Αστερίων ή Λάμπεια, 1.797 μ.), δυτικά το βουνό Σκόλλις (ή Σανταμέρι, 966 μ.) και ΝΑ τα βουνά Φραγκόβουνο (1.946 μ.), Υψούς (ή Κλινίτσα 1.543 μ.), Αφροδίσιο (1.456 μ.), και Μεδάρα (1.327 μ.). Νότια του Ερυμάνθου και του Αστρά βρίσκεται το βουνό Φολόη (798 μ.) και στα νότιά του μετά την κοιλάδα του Αλφειού ποταμού υψώνονται τα βουνά Μίνθη (1.327 μ.), Λύκαιο (1.419 μ.) και Τετράζιο (ή Τετράγιο 1.388 μ.). ΝΔ του Τετραζίου βρίσκονται τα βουνά της Κυπαρισσίας (1.224 μ.) και Α. τους το βουνό Ιθώμη (ή Βουλκάνο 798 μ.). Στα νότια των βουνών της Κυπαρισσίας βρίσκεται το νοτιότερο βουνό της Δυτικής Πελοποννήσου το Λυκόδημο (ή Μαθία 959 μ.).
Τα βορειότερα βουνά της Ανατολικής Πελοποννήσου και της Ανατολικής οροσειράς είναι τα Αροάνια (ή Χελμός 2.341 μ.) στα δυτικά, και η Κυλλήνη (ή Ζήρια 2.376 μ.) στα ανατολικά. Στα νότια των Αροανίων υψώνονται τα βουνά Πεντέλεια (ή Τουρτοβάνα 2.112 μ.) και Μαίναλο (ή Αιντίνι ή Προφήτης Ηλίας Λεβιδίου 1.981 μ.). Στα νότια της Κυλλήνης και ανατολικά των παραπάνω βουνών υψώνονται κατά σειρά από Β. προς Ν. τα αργολιδοαρκαδικά βουνά Ολίγυρτος (ή Σκίπεζα 1.935 μ.), Λύρκειο (ή Γούπατο ή Λυρείσιο, 1.756 μ.), Τραχύ (1.616 μ.),ο Μαλεβός (1.772 μ.), Κτενάς (1.599 μ.) και Παρθένιο (ή Pοϊνό, 1.215 μ.). Νότια του Μαινάλου και μετά το οροπέδιο της Ασέας εκτείνεται η οροσειρά του Πάρνωνα (1.936 μ.) που τελειώνει στο ακρωτήριο Ιέραξ. Νότια της Μεγαλόπολης και δυτικά του Πάρνωνα εκτείνεται το ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου, ο Ταΰγετος (2.407 μ.) και καταλήγει στο ακρωτήριο Ταίναρο.
Στα ΒΑ της Πελοποννήσου εκτείνονται τα βουνά Τραπεζώνα (1.139 μ.), Αγγελόκαστρο (1.080 μ.), Αραχναίο (1.119 μ.). Στα νότια του Αραχναίου βρίσκονται τα όρη Δίδυμο (1.113 μ.) και Αδέρες (ή Δάριζα 721 μ.).
Μεταξύ της Κυλλήνης, των Αροανίων Όρων και του Κορινθιακού κόλπου βρίσκονται τα βουνά Φτέρη (ή Κλοκός 1.779 μ.), Χελιδορέα (1.757 μ.), Ευρωστίνη (1.208 μ.), Πιτσαδέικο (1.176 μ.), Παναγιά (732 μ.). Στα βόρεια των βουνών Τραπεζώνας υπάρχουν τα όρη Φωκάς (ή Απέσας 873 μ.), Σκιώνα (703 μ.), ο Ακροκόρινθος (578 μ.) και τα Όνεια Όρη (599 μ.).
Πεδιάδες
Οι κυριότερες πεδιάδες της Πελοποννήσου βρίσκονται στο δυτικό τμήμα του διαμερίσματος. Είναι η πεδιάδα της Αχαΐας και η πεδιάδα της Μανωλάδας. Οι δύο μαζί αποτελούν την πεδιάδα της Ηλείας. Στα δυτικά των βουνών της Κυπαρισσίας απλώνεται η στενή παραλιακή πεδιάδα της Κυπαρισσίας-Γαργαλιάνων. Τέλος στο ΝΔ τμήμα της Πελοποννήσου εκτείνεται η πεδιάδα της Μεσσηνίας. Στην Ανατολική Πελοπόννησο υπάρχουν, στο Β. μέρος η Αργολική πεδιάδα, η οποία απλώνεται ως την πεδιάδα του Κρανιδίου και στο νότιο τμήμα η πεδιάδα του Έλους, η οποία προς τα Β. συνεχίζεται με την κοιλάδα του Ευρώτα και προς Ν. με τις παραλιακές πεδιάδες Ασωπού και Νεάπολης Βοιών. Στα βόρεια της Πελοποννήσου υπάρχει μια στενή παραλιακή πεδιάδα, η οποία φέρει διάφορες τοπικές ονομασίες, όπως πεδιάδα της Βόχας, του Αιγίου, Σικυώνιο Πεδίο κλπ.
Εκτός από τις πεδιάδες υπάρχουν και αξιόλογα οροπέδια. Αυτά είναι οι λεκάνες της Μαντινείας, Τεγέας και Ασέας. Και τα δύο μαζί ονομάζονται Οροπέδιο της Τρίπολης. Δυτικά από αυτό το οροπέδιο βρίσκεται το οροπέδιο της Μεγαλόπολης. Επίσης μεταξύ Αροανίων και Κυλλήνης υπάρχουν τα μικρά οροπέδια του Φενεού και της Στυμφαλίας.
Νησιά
Τα νησιά που ανήκουν στο διαμέρισμα της Πελοποννήσου είναι: Πρώτη, Σφακτηρία, Σαπίεντζα, Αγία Μαριανή, Σχίζα και Βενετικό που βρίσκονται μεταξύ των ακρωτηρίων Μάραθο και Ακρίτα.
Στο Λακωνικό Κόλπο υπάρχει η Ελαφόνησος. Ακόμη στον Αργολικό κόλπο υπάρχουν τα νησιά Ρόμβη, Ψηλή και Πλατειά. Άλλα πλησιέστερα νησιά είναι: τα Κύθηρα, το μεγαλύτερο σ' έκταση και τα Αντικύθηρα, στα νοτιοανατολικά, οι Στροφάδες, στην παραλία των Φιλιατρών, και τα νησιά του Αργοσαρωνικού: Σπέτσες, Ύδρα, Πόρος Αίγινα και η χερσόνησος Μέθανα.
Ποταμοί και ύδατα
Οι κυριότεροι ποταμοί της Πελοποννήσου είναι οι εξής: Ο Αλφειός που είναι το μεγαλύτερο ποτάμι της Πελοποννήσου. Πηγάζει από τα οροπέδια Ασέας και Μεγαλόπολης, δέχεται νερά από παραποτάμους και χύνεται στον κόλπο της Κυπαρισσίας. Ο Γλαύκος, που πηγάζει από τον Παναχαϊκό και χύνεται Ν. της Πάτρας. Ο Πηνειός της Ηλείας, ο οποίος πηγάζει από τα όρη Ερύμανθος και Λάμπεια και χύνεται στον κόλπο της Κυλλήνης. Η Νέδα, το μοναδικό ποτάμι στην Ελλάδα με θηλυκό όνομα, χύνεται στον κόλπο της Κυπαρισσίας. Πηγάζει από τα βουνά Μίνθη, Λύκαιο και Τετράζιο. Ο Νέδων που πηγάζει από τον Ταΰγετο και χύνεται στον Μεσσηνιακό κόλπο. Ο Βελίκας που πηγάζει από τα βουνά της Κυπαρισσίας και χύνεται στον Μεσσηνιακό κόλπο. Ο Ευρώτας που πηγάζει από το οροπέδιο της Μεγαλόπολης, δέχεται και τα νερά του Ταΰγετου και Πάρνωνα και χύνεται στο Λακωνικό κόλπο. Οι ποταμοί Τάνος, Κεφαλάρι και Ίναχος που πηγάζει από τα βουνά Λύρκειο και Τραχύ και χύνεται στον Αργολικό κόλπο.
Εκτός των ποταμών υπάρχουν και αρκετοί χείμαρροι, όπως ο Σύθος, ο Δερβένιος, ο Κρειός, ο Βουραϊκός, ο Κερυνίτης, ο Ασωπός, ο Σελινούντας, ο Γκούρας, ο Φοίνικας. Από τους χειμάρρους ο Ασωπός και ο Σελινούντας θεωρούνται ποταμοί Αξιόλογες λίμνες δεν υπάρχουν στην Πελοπόννησο. Υπάρχουσες σήμερα λίμνες είναι η Τάκα, η Στυμφαλία, η τεχνητή του Λάδωνα που δημιουργήθηκε με την κατασκευή των υδροηλεκτρικών έργων και η λίμνη Δόξα μία τεχνητή λίμνη σε υψόμετρο 900 μέτρων.
Στις ακτές της Ηλείας κυρίως υπάρχουν αρκετές λιμνοθάλασσες και γενικά στην περιοχή αυτή τα νερά της θάλασσας είναι πολύ ρηχά. Οι κυριότερες λιμνοθάλασσες της Πελοποννήσου είναι της Αγουλινίτσας, της Μουριάς, του Καϊάφα, και στο Κοτύχι Στο εσωτερικό της Πελοποννήσου, τα ορεινά συγκροτήματα σχηματίζουν δύο μεγάλα λεκανοπέδια, της Τρίπολης και της Μεγαλόπολης.
Κύριες Πόλεις
Πάτρα με πληθυσμό 214.580 κατοίκους,
Καλαμάτα με πληθυσμό 70.130 κατοίκους,
Κόρινθος με πληθυσμό 58.280 κατοίκους,
Τρίπολη με πληθυσμό 46.910 κατοίκους,
Πύργος με πληθυσμό 48.370 κατοίκους,
Άργος με πληθυσμό 42.090 κατοίκους,
Αίγιο με πληθυσμό 49.740 κατοίκους,
Αμαλιάδα με πληθυσμό 18.261 κατοίκους,
Σπάρτη με πληθυσμό 35.600 κατοίκους,
Ναύπλιο με πληθυσμό 33.260 κατοίκους.
Κλίμα
Το κλίμα της Πελοποννήσου διαφέρει ανάλογα με την περιοχή και το υψόμετρό της. Είναι ήπιο και ζεστό στα παράλια και κρύο (αλλά υγιεινό) στο εσωτερικό. Γενικά η Πελοπόννησος είναι προνομιούχος περιοχή, από άποψη κλίματος, γιατί διαθέτει το χαρακτηριστικό μεσογειακό τύπο κλίματος. Η θερμοκρασία παρατηρείται μεγαλύτερη στις περιοχές των Πατρών, της Καλαμάτας, του Πύργου καθώς επίσης και στην περιοχή του Άργους κι ελαττώνεται στα ορεινά, π.χ. στην περιοχή της Τρίπολης.
Σεισμογραφία
Πολλές περιοχές της Πελοποννήσου προσβάλλονται από σεισμούς, αρκετές φορές καταστρεπτικούς. Γενικά διακρίνονται οι εξής σεισμικές περιοχές: τα δυτικά παράλια της Πελοποννήσου και ιδιαίτερα η δυτική ακτή της Μεσσηνίας, η περιοχή της Κορινθίας και η περιοχή της Αργολίδας, καθώς κι η κεντρική Πελοπόννησος (Αρκαδία). Καταστρεπτικοί σεισμοί έγιναν το 464 π.Χ. στον Ευρώτα και τον Ταΰγετο, το 373 π.Χ. (καταποντισμός της αρχαίας Ελίκης, καταστροφή των Βούρων), το 1817 και 1861 στο Αίγιο, το 1928 στην Κόρινθο, το 1947 στην Πυλία, το 1986 στην Καλαμάτα.
Ιστορία
Κατά την αρχαιότητα έχουμε την ηγεμονία των Μυκηνών, του Άργους, της Κορίνθου. Αργότερα αναπτύσσεται, κατά τους κλασικούς χρόνους, η Σπάρτη, μεγάλη δύναμη, που ανταγωνίστηκε την Αθήνα για την ηγεμονία στην Ελλάδα. Στα ελληνιστικά χρόνια, η σημαντικότερη δύναμη της Πελοποννήσου είναι η Αχαϊκή Συμπολιτεία, η οποία καταλύεται το 146 π.Χ. από τους Ρωμαίους. Τότε καταστρέφεται και η Κόρινθος, αλλά θα ξανακτιστεί αργότερα, για να αποτελέσει πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Αχαΐας, που εκτεινόταν από τις Θερμοπύλες ως το Ταίναρο.
Στην Πελοπόννησο επίσης παίχτηκε σημαντικά η τελική επικράτηση του Χριστιανισμού. Σημαντικές πόλεις ήταν η Κόρινθος και η Πάτρα, στην οποία και μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας. Η περιοχή θα γνωρίσει επιδρομές των Έρουλων, τον 3ο αι. μ.Χ., των Βησιγότθων του Αλάριχου, το 395 μ.Χ., των Αβάρων και των Σλάβων, στα τέλη του 6ου αιώνα. Μια απο τις σημαντικότερες μάχες του Ελληνισμού δόθηκε κατα τον 6ο αιώνα στην Πάτρα, της οποίας οι κάτοικοι αντιστάθηκαν στους Αβάρους, συμβάλλοντας σημαντικά στην καταστροφή αυτής της μεγάλης απειλής για το Ρωμαικό Κράτος και τους Έλληνες. Περί τα τέλη του 6ου αιώνα κάποιες περιοχές έγιναν αντικείμενο αποικισμού απο τους Αβαροσλάβους. Η εγκατάσταση αυτή σε ορισμένες περιοχές (όπως στην Αργολιδοκορινθία) δεν κράτησε περισσότερο από 2-3 γενεές, ενώ στην υπόλοιπη Πελοπόννησο η κυριαρχία τους διακόπηκε τον 8ο αι. από τον Σταυράκιο. Μετά από νίκη του βυζαντινού στρατού επί των Σλάβων της Πελοποννήσου το 783 και αποτυχημένες επαναστάσεις αυτών το 805 και 841, η περιοχή σταδιακά επανήλθε υπό βυζαντινή εξουσία, πράγμα που αποδεικνύεται με την ίδρυση του θέματος Πελοποννήσου.
Μετά την κατάλυση του βυζαντινού κράτους το 1204 από από τους Σταυροφόρους, στην Πελοπόννησο ιδρύεται το Πριγκηπάτο της Αχαΐας, το οποίο από το 1261 και εξής θα αντικατασταθεί σταδιακά από το ελληνικό Δεσποτάτο του Μωρέως των Παλαιολόγων, με έδρα τον Μυστρά. Την περίοδο της Φραγκοκρατίας η εξουσία περνά στα χέρια των ντόπιων προεστών παλαιοβυζαντινής καταγωγής, των γνωστών από τις πηγές κεφαλάδων που κατέχουν μεγάλες εκτάσεις γης με δουλοπάροικους, και αναγορεύονται σε ιππότες. Το Δεσποτάτο καταλύθηκε το 1460 από τους Οθωμανούς. Μετά από βραχύβια κατοχή από τους Βενετούς (περίπου 1687-1715), η περιοχή ξαναπέρασε στα χέρια των Τούρκων. Διοικητικά ήταν οργανωμένη σε σαντζάκι, και είχε διοικητή πασά που έφερε τον τίτλο "Μοραβαλεσή" (διοικητής του Μωριά). Τέλος, η Πελοπόννησος έγινε το λίκνο της Επανάστασης του 1821. Οι σημαντικότερες μάχες της επανάστασης έγιναν εκεί και, μετά την απελευθέρωση, για πολύ καιρό το ελληνικό κράτος περιοριζόταν στην Πελοπόννησο, σε μικρό μέρος της Στερεάς Ελλάδας και στις Κυκλάδες. Πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους αναδείχθηκε το Ναύπλιο.
Οικονομία
Γεωργία - κτηνοτροφία - προϊόντα - βιομηχανία
Η οικονομία της Πελοποννήσου βασιζόταν παραδοσιακά αποκλειστικά σχεδόν στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Βιομηχανία παρουσιάστηκε κυρίως στις περιοχές Πατρών και Αιγίου, που ήταν από οικονομική άποψη οι πιο δραστήριες (μηχανουργεία, βαμβακονηματουργεία, εργοστάσια χαρτιού, κρασιών, ελαστικών, ελαιουργεία, σταφιδεργοστάσια).
Από την άποψη της γεωργίας επικρατεί η καλλιέργεια των δημητριακών, των αμπελιών (για σταφίδες και κρασί), της συκιάς, της ελιάς, του ρυζιού, του βαμβακιού. Επίσης καλλιεργείται καπνός, γεώμηλα, κηπευτικά κι αρκετά εσπεριδοειδή. Αρκετά αναπτυγμένη είναι η εκτροφή προβάτων. Επίσης η αγελαδοτροφία, η πτηνοτροφία και η μελισσοκομία είναι αρκετά διαδεδομένες. Η αλιεία, στις παραλιακές περιοχές και ιδιαίτερα στην Πάτρα, όπου συγκεντρώνεται, έχει αρκετά αποφασιστική συμβολή στην οικονομία του τόπου, κάνει επίσης και εξαγωγές. Επίσης για τον ίδιο σκοπό χρησιμοποιούνται και οι λιμνοθάλασσες.
Ορυκτός πλούτος
Έχουν βρεθεί αρκετά είδη ορυκτών, που όμως δεν είναι εκμεταλλεύσιμα. Γι' αυτό στην Πελοπόννησο υπάρχουν λίγα μεταλλεία. Τα σπουδαιότερα μεταλλεύματα που εξάγονται είναι ο σιδηροπυρίτης (Ερμιόνης), μαγγάνιο, σίδηρος, λιγνίτες, χαλαζίας κλπ. Έρευνες για πετρέλαιο στις περιοχές Ηλείας και Τριφυλίας δεν έδωσαν θετικά αποτελέσματα.
